De klacht:

Een mevrouw uit Groningen ervaart al zeker 8 jaar aanhoudende pijnklachten in haar heup.Ze heeft al eerder therapie gevolgd bij een chiropractor, fysiotherapeut, manueel therapeut en bij de pijnpoli in het ziekenhuis. Hierbij zijn verschillende onderzoeken gedaan zoals een MRI-scan, meerdere echo’s en er zijn röntgenfoto’s gemaakt. Hieruit kwamen geen bijzonderheden naar voren. Alles is verder zoals het hoort te zijn. Na vele goede verhalen gehoord te hebben over Jethro van Leeuwen van Echte Spierkracht, die een eigen methode heeft ontwikkeld voor de aanpak van onopgeloste pijnklachten, besloot mevrouw dit verder uit te zoeken. Deze speciale methode wekte haar interesse en dus heeft ze kort daarop telefonisch een afspraak gemaakt met Jethro van Leeuwen. Mevrouw kon al binnen een paar dagen terecht in de praktijk Echte Spierkracht.

Tijdens een intake werd het pijnprobleem in haar bovenbeen/heup direct herkend. 

Het bleek een oude onopgeloste blessure te zijn veroorzaakt door het hardlopen wat ze vroeger deed. Deze was nooit helemaal uitbehandeld, waardoor de klachten bleven terugkomen, ondanks alle andere behandelingen die ze de afgelopen jaren kreeg. Meestal ging het na het losmaken bij zo’n behandeling wel weer een tijdje goed met haar bovenbeen/heup, maar na verloop van tijd en bij grotere inspanning kwamen de klachten gewoon weer terug.Wat bleek? Mevrouw had een blessure in haar M. tensor fascia latae. Door deze blessure ontstond een spierzwakte in haar tensorspier, waardoor ze ging compenseren in de spieren rondom haar bovenbeen/heupregio en daar last van kreeg.

De diagnose:

Door een analyse te maken van haar klachtengeschiedenis was het duidelijk geworden dat het hardlopen 8 jaar geleden de klachten in het bovenbeen heeft doen ontstaan. Echter was er destijds nooit onderzoek gedaan naar de M. tensor fascia latae van mevrouw. Bij het aanrakingsonderzoek gaf mevrouw aan pijn te hebben bij het indrukken van deze spier. Andere spieren eromheen waren wel gevoelig maar gaven niet dezelfde specifieke pijn. Mevrouw herkende deze pijn ook op de momenten dat ze meer last kreeg, bijvoorbeeld als ze langer dan 2 kilometer ging wandelen. Het was dan ook meer dan logisch dat tijdens de specifieke spierkrachtmeting van de M. tensor fascia latae deze spier vele malen zwakker was dan de spier in haar gezonde zijde.

De behandeling:

Allereerst had het prioriteit de pijn uit de spier van de M. tensor fasscia latae te laten verdwijnen, omdat de spier anders niet kan versterken. Toen er gekeken werd naar de vorm en functie van de desbetreffende spier, was deze zo’n 30% in volume afgenomen t.o.v. de gezonde zijde. Bij verdere inspectie van de spier op onregelmatigheden kwamen we verschillende verdikkingen en verhardingen tegen. Deze werden losgeprikt door middel van een nieuwe toepassing binnen het veelgebruikte dry-needling, namelijk fascia-needling. Waarbij dry-needling zich specifiek richt op de triggerpoints van de spier, richt fascia–needling zich op verhardingen en verklevingen van het bindweefsel van de spier. Dit verschil is ook duidelijk te herkennen bij het effect wat het op de spier geeft. Bij dry-needling probeerje door middel van een naald in de triggerpoint van de desbetreffende spier te prikken de verharding op te heffen. Hierbij zie je duidelijk een spier die eerst aanspanning geeft en direct daarna ontspanning. Fascia-needling richt zich op het bindweefsel van de spier en deze techniek kan soms een knappend of zelfs een krakend geluid veroorzaken. Dit principe wordt voor elke spier toegepast en heeft dezelfde succesvolle uitwerking op de pijn en stijfheid van de aangedane spier.

Bij mevrouw werden deze technieken ook toegepast, waardoor de pijn enigszins afzakte endeze niet meer zo vervelend was als bij het aanrakingsonderzoek. Toen de pijnpunten in de spier opgeheven waren, zijn we overgegaan op een andere techniek om het behandelde stuk van de spier met fascia-needling opnieuw te gaan versterken. Dit doen we om de beschadigde spiervezels excentrisch te verlengen om het verzwakte deel opnieuw te activeren en opnieuw op lengte te krijgen. In de rustperiode tussen de behandelingen kunnen de spiervezels verder herstellen.

Bij de eerstvolgende behandeling was de pijn al met 50% afgenomen. Er hoefde daardoorminder geprikt te worden en er werd meer aandacht gelegd op het soepeler en sterker maken van de spier.

Mevrouw was na 11 behandelingen volledig van haar pijn af en kon daarna zelfs weer hardlopen en aan wandeltochten meedoen.